De Homo Ludens; de spelende mens

Deze week lees ik het hoofdstuk De Homo Ludens in het boek van Rutger Bregman. Hij schrijft dat we onze onbevangenheid verloren zijn.
Er wordt door jongeren volop gegamed, maar dat is niet hetzelfde als playing oftewel vrij spelen.
Daarmee worden nl fantasie en motivatie getraind.
Hij zegt dat we een brave generatie zijn geworden, die steeds minder buiten de lijntjes kleurt, maar de regels van de prestatiemaatschappij diep ingeprent krijgen. Hoe kun je flow krijgen als bv een schoolsysteem leren in blokjes van 50 of zelfs 45 minuten opdeelt!!
Ik voel nog de frustratie van dat systeem toen ik docent was op een middelbare school.

Van een vriend kreeg ik dezelfde week het werk van Friedrich von Schiller onder ogen, dat hij ruim 200 jaar geleden schreef. Het komt er kort op neer dat volgens Schiller de ervaring van kunst een middel kan zijn voor vooruitgang en verandering. Hij keert zich af tegen de fragmentatie van het leven en zegt: “Fantasie wordt niet meer gestimuleerd en smaak raakt versplintert.”
Hij zoekt een balans tussen rede en gevoel en dat is te bereiken door kunst en het spel, waarin de mens volledig is en vrijheid vindt.

Daar gaat mijn hart sneller van kloppen, omdat ik uit jarenlange ervaring in het onderwijs weet dat bovenstaande waar is. Ook zie ik bij mijn cursisten dat het spelen vaak is verleerd en dat er zoveel plezier ontstaat als dat weer gaat stromen.
Daar ligt dus precies mijn missie; het spel en het experimenteren weer aan te wakkeren. Het plezier dat dat oplevert weegt vele malen op tegen het maken van een meetbaar product.

Zelf neem ik ook regelmatig tijd om wat aan te rommelen en uit te proberen in mijn atelier.
Deze weken verken ik rood en maak er een prettig zooitje van. Geen idee waar ik uitkom, maar ik speel en de uren vliegen voorbij.

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *