“Geef me maar een opdracht!”

Dat zei een van mijn cursisten aan het begin van een les Abstract schilderen.
Meestal heeft ze zelf van alles bij zich en gaan we daarmee aan de slag, maar deze keer was ze helemaal blanco.
Ik gaf haar diverse mogelijkheden, waarvan ze er een koos; vanuit een donkere ondergrond met verschillende lagen werken. Dat kan spelend en experimenterend bijzonder werk opleveren, maar het kan ook leiden tot frustratie en het dicht schilderen van het doek of papier. Hoe kom je dan tot een compositie met een dynamische vlakverdeling? Hoe ontstaat contrast, licht en donker in het werk en wat gebeurt er allemaal in je hoofd en intuïtie als je zo zoekend bezig bent? Dat is een hele uitdaging voor de cursist en mij als docent.
Kijken, voelen, suggesties doen als: “wat zou er gebeuren als je die lijn, dat vlak zou neerzetten, accentueren, dat vlak licht of donker maken, van kleur zou veranderen, eroverheen zou glaceren met geel of rood enz.? Die zoektocht met elkaar is altijd weer spannend en inspirerend, omdat ik wil zoeken naar de eigenheid van de ander en niet wil overrulen. Ik wil het [ nog ] niet weten ook toelaten en het proces van de cursist niet verstoren. Op een gegeven moment ontstaat er iets van flow en enthousiasme en word ik gegrepen door wat er ontstaat. Het voelt als bij een geboorte aanwezig mogen zijn en wat hand- en spandiensten verrichten om het nieuwe leven tevoorschijn te laten komen.

Hieronder zie je het samenspel van mij als docent en cursiste Klaaske en het ontstaan van een abstract werk.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *